وقتی یک دندان از دست می‌رود و تصمیم می‌گیریم ایمپلنت بگذاریم، هدف ما این است که یک پایه فلزی (از جنس تیتانیوم) را داخل استخوان فک قرار دهیم تا بعد از مدتی به استخوان جوش بخورد و بتوان روی آن روکش دندان گذاشت.
این کار میتواند به دو روش اصلی انجام شود:
۱. ایمپلنت یک‌مرحله‌ای
بعد از کاشت ایمپلنت در استخوان، یک قطعه فلزی کوچک به نام فرمر یا هیلینگ اباتمنت روی آن بسته میشود.
این قطعه کمی بالاتر از لثه قرار می‌گیرد,معمولا بعد از جراحی توسط بیمار قابل دیدن است و باعث میشود لثه اطراف آن فرم بگیرد ودر زمان مقتضی آماده دریافت روکش شود نهایتا این فرمر توسط پروتزیست باز شده و بجای آن اباتمنت مخصوص روکش بر روی ایمپلنت بسته شده و بر روی آن روکش نصب میگردد.
در این روش، ایمپلنت از همان روز اول با محیط دهان در ارتباط است (البته نباید روی آن فشار جویدن وارد شود).
چه زمانی از روش یک مرحله ایی استفاده میکنیم؟
وقتی استخوان شما کافی و محکم باشد.
وقتیکه ثبات اولیه ایمپلنت خیلی خوب باشد
وقتی نیاز به پیوند استخوان زیاد نداشته باشیم.
وقتی شرایط بهداشتی و التیامی مناسب باشد.
شکل شماتیک فوق نشان دهنده یک ایمپلنت یک مرحله ایی است که پیچ روی آن توسط لثه پوشانیده نشده است
۲. ایمپلنت دو‌مرحله‌ای
بعد از کاشت پایه‌ی ایمپلنت، یک پیچ کوچک به نام کاور اسکرو روی آن بسته میشود.
سپس لثه روی آن کشیده و بخیه زده میشود، به طوری که ایمپلنت کاملاً زیر لثه پنهان میشود.
این کار باعث میشود ایمپلنت در یک محیط بسته و بدون تماس با بزاق و میکروب‌های دهان به استخوان جوش بخورد.
معمولا بعد از 2 تا 4 ماه در فک پایین و 3 الی 6 ماه در فک بالا(بسته به محل ایمپلنت و کیفیت استخوان و میزان پیوند استخوان این زمانها به تشخیص جراح میتواند متغیر باشد)، یک جراحی کوچک انجام می‌دهیم ، لثه را کنار می‌زنیم و فرمر یا هیلینگ اباتمنت را نصب میکنیم تا لثه فرم بگیرد, معمولا به این جراحی, آنکاور کردن ایمپلنت (Uncover ) گفته میشود.
شکل شماتیک فوق نشان دهنده یک ایمپلنت دو مرحله ایی است که پیچ روی آن توسط لثه پوشانیده شده است
چه زمانی از روش دو مرحله ایی استفاده میکنیم و در واقع ایمپلنت را در زیر لثه مخفی میکنیم؟
وقتی نیاز به پیوند استخوان داریم یا استخوان ضعیف است.
وقتی فشار جویدن باید کاملاً حذف شود.
وقتی می‌خواهیم ریسک عفونت و التهاب به حداقل برسد.
وقتیکه بیمار مایل باشد در از پروتز موقت( دندان موقتی) در طول زمان التیام و جوش خوردن ایمپلنت (اسئواینتگریشن) استفاده نماید و ناحیه از نظر زیبایی خالی نباشد.
جراحی مرحله دوم ایمپلنت(آنکاوری) و نقش جینجیوال فرمر
چنانچه قبلا گفته شد پس از کاشت ایمپلنت در استخوان فک (مرحله اول جراحی)، ایمپلنت معمولاً با یک قطعه کوچک فلزی به نام کاور اسکرو پوشانده شده و لثه روی آن بخیه میشود. این کار باعث میشود ایمپلنت در طول دوره جوش خوردن با استخوان (اوسئواینتگریشن) در محیطی بسته و بدون فشار قرار گیرد. این دوره معمولاً بین ۳ تا ۶ ماهطول می‌کشد.
پس از اطمینان از جوش خوردن کامل ایمپلنت به استخوان، نوبت به جراحی مرحله دوم می‌رسد. در این جراحی:
- لثه در محل ایمپلنت با برش کوچک باز میشود.
- کاور اسکرو از روی ایمپلنت باز میشود.
- قطعه‌ای به نام جینجیوال فرمر (Healing Abutment) روی ایمپلنت بسته میشود.
وظیفه جینجیوال فرمر
جینجیوال فرمر چنانچه قبلا نیز توضیح داده شد قطعه‌ای فلزی یا تیتانیومی است که شکل و فرم نهایی لثه را برای قرارگیری روکش دندان ایجاد می‌کند. در واقع، مثل یک قالب موقت عمل می‌کند تا لثه به شکل مناسب برای زیبایی و تمیز کردن راحت شکل بگیرد.
مزایای این مرحله برای بیمار
ایجاد فرم طبیعی لثه برای زیبایی لبخند
جلوگیری از گیر کردن غذا و التهاب لثه در اطراف روکش از طریق مدیریت بافت نرم اطراف ایمپلنت در طی جراحی آنکاوری.
آماده‌سازی محیط برای قالب‌گیری دقیق و ساخت روکش نهایی
نکته مهم
این جراحی(ایمپلنت آنکاوری) معمولاً ساده و با بی‌حسی مختصرموضعی انجام میشود ومعمولا بدون درد و ناراحتی بوده و یا درد یا ناراحتی آن بسیار کمتر از مرحله اول جراحی است. مراقبتهای بعد از این مرحله شامل رعایت بهداشت دهان، شستشو با دهان‌شویه و یا سرم شستشوی نمکی و پرهیز از فشار روی محل جراحی است.
